اولین سینما در کرمانشاه در دهه 20 تاسیس شد و در سالهای اوج شکوفایی سینما تعداد سینماهای شهر به 7 سینما هم رسیده بود ؛ در آن دوره رفتن به سینما یکی از تفریحات اصلی مردم بود . امروز اما سینما صنعتی ورشکسته است که به سختی میچرخد اما در هیچ شهری تعطیل نشده .
در زمان انقلاب دو سینما آتش گرفت ، 5 سینمای باقی مانده پس از انقلاب مصادره شد و در اختیار حوزه هنری با مسئولیت آقای سروری قرار گرفت که همان ابتدا یکی از آنها را که مکان خوبی داشت فروختند و با کمی از پولش خانه ای فرسوده به عنوان مرکز حوزه هنری خریدند ، 12 سال قبل هم یکی دیگر را که در خیابان اصلی بود فروختند و مغازه شد .از 3 سینمای باقی ماانده ، که در طول 30 سال کمترین تعمیری هم از آنها دریغ شده بود ، یکی را بعد از دعوی حقوقی و با مصالحه به صاحب قدیمش پس دادند و بسته شد دو سینمای دیگر با وجود آپارات کهنه و صدای ضعیف و کارکنانی که هیچ علاقه ای به کارشان نداشتند تا چند هفته قبل به کارشان ادامه میدادند و مشتری خیلی کمی هم داشتند تا بالاخره رئیس حوزه هنری آقای سروری با اعلام ورشکستگی سینما آنها را هم بعد از 40 سال فعالیت تعطیل کرد و هیچ بعید نیست که آنها را بفروشد و به سرنوشت قبلی ها دچار کند .
در شهری که هر روز شاهد ظهور ساختمان بانک و پاساژ هستیم دیگر کمتر مکان فرهنگی ای پیدا میشود .
تالار امام خمینی هم که متعلق به آموزش و پرورش بود و پیش از انقلاب آن را ساخته بودند ، آنقدر بدون تعمیر ماند تا سقفش آسیب دید ، چند سال بسته بود و در این مدت مقاله و نامه به وزیر و قول ها هم کاری از پیش نبرد و سال قبل به جای تعمیر سالن را به کلی کوبیدند تا نمیدانم با زمین آن چه کار کنند ! .
چرا به وبلاگ همدیگه سر میزنیم؟
قراره مثل دید و بازدید عید باشه؟
اگه نباشیم تنها میشیم و کسی به ما سر نمیزنه؟
اونقدر جالب نیستیم که به خاطر نوشتمون سراغمون بیان پس یه جورایی معامله میکنیم ها؟
پ ن :میگن غلط املایی ژنتیکیه . من که از این کشف خوشم اومد و فورا به ذهن سپردمش .
ایمان مثل یه پرنده آبی میمونه نمیتونی اونو توی دستت بگیری یا بخریش هیچ کس نمیتونه اونو به دام بندازه ولی با این همه اون وجود داره و ایمانه که همه رو به آرزوشون میرسونه .
« نمیدانم کی گفته »
اگه ساکن تهران هستین هر طور شده برین یه تئاتر ببینین . جای منم خالی .