من یه دردیم هست . دیگه خوشحال نمیشم ، یا خیلی کم وکوتاه . بیشتر اوقات دلگیرم . (هر مزخرفی اینجا بنویسی مهم نیست پس بنویس حتی اگه هیچ کس رقبت خوندنس رو پیدا نکنه . ) بعد از اون عاشقی بی ربط که بیشتراز یه سال ازش میگذره نتونستم خودمو برگردونم هنوز دنبال نشانه هاشم . آدمای جدید تو دلم جا نمیگیرن نمیدونم اونی نیستن که باید باشن یا ایراد از منه که زود قضاوت میکنم و فقط دافعه برام مونده یا. از تنها موندن ، اینکه هیچ وقت کسی رو پیدا نکنم که دوستش داشته باشم یا اینکه همینطور عین آدم آهنی ازدواج کنم میترسم . قدرت تغییر دادن اوضاع رو ندارم . مثل یه لاکپشتم که رفته توی لاکش ، دلش میخواد بیاد بیرون ولی حوصله نداره خستس خوابش میاد گاهی هم که بیرون میاد و یه دوری میزنه برای اینه که عادی باشه وگرنه میذارش واسه یه روز دیگه یه روزی که هوا آفتابی یاشه ... یه روزی که .... معلوم نیست کی بیاد .
میخوام کمکش کنم ولی همه اش به فردا میافته.
آدم حسابی یعنی کی؟